Jednym z\u00a0pi\u0119kniejszych do\u015bwiadcze\u0144, jakie przynios\u0142o mi \u017cycie, by\u0142a szczera i\u00a0g\u0142\u0119boka rozmowa ze szczeg\u00f3lnie mi bliskimi lud\u017ami. To wspania\u0142e m\u00f3c rozmawia\u0107 z\u00a0przyjacielem, zw\u0142aszcza je\u017celi serca s\u0105 z\u0142\u0105czone w\u00a0tej samej mi\u0142o\u015bci do Boga. \u015awi\u0119ty Augustyn w\u00a0Wyznaniach<\/em> opisuje jedn\u0105 z\u00a0takich urzekaj\u0105cych chwil, kt\u00f3r\u0105 prze\u017cy\u0142 podczas ostatniego spotkania ze sw\u0105 matk\u0105:<\/p>\n Gdy nadszed\u0142 dzie\u0144, w\u00a0kt\u00f3rym mia\u0142a odej\u015b\u0107 z\u00a0tego \u017cycia, zdarzy\u0142o si\u0119, \u017ce stali\u015bmy tylko we dwoje […]. W\u00a0odosobnieniu rozmawiali\u015bmy jak\u017ce b\u0142ogo. Zapominaj\u0105c o\u00a0przesz\u0142o\u015bci, a\u00a0wyci\u0105gaj\u0105c r\u0119ce ku temu, co by\u0142o przed nami, wsp\u00f3lnie zastanawiali\u015bmy si\u0119 nad tym, czym b\u0119dzie wieczne szcz\u0119\u015bcie zbawionych. I\u00a0jeszcze wy\u017cej wst\u0119powali\u015bmy rozmy\u015blaj\u0105c i\u00a0m\u00f3wi\u0105c z\u00a0zachwytem o\u00a0Bo\u017cych dzie\u0142ach. I\u00a0gdy tak w\u00a0\u017carliwej t\u0119sknocie m\u00f3wili\u015bmy o\u00a0tej krainie, niewyczerpanej obfito\u015bci, gdzie na wieki karmisz Izraela pokarmem prawdy, dotkn\u0119li\u015bmy jej na kr\u00f3tkie mgnienie ca\u0142ym porywem serca (prze\u0142. Z. Kubiak).<\/p>\n<\/blockquote>\n Msza \u015bwi\u0119ta jest tak\u0105 w\u0142a\u015bnie przyjacielsk\u0105 rozmow\u0105 z\u00a0Panem Bogiem, w\u00a0kt\u00f3rej ogromn\u0105 rol\u0119 odgrywa umiej\u0119tno\u015b\u0107 s\u0142uchania. (Na marginesie ma\u0142a scenka o\u00a0tym, jak niecodzienna to umiej\u0119tno\u015b\u0107: opowiadali mi zakonni wsp\u00f3\u0142bracia o\u00a0pewnej wakacyjnej przygodzie, kiedy to dyskutowali przy ognisku, a\u00a0przys\u0142uchiwa\u0142 si\u0119 temu ma\u0142y ch\u0142opak. Po chwili przyprowadzi\u0142 ojca, kt\u00f3ry tak wyja\u015bni\u0142 swoj\u0105 wizyt\u0119: \u201ePrzybieg\u0142 do mnie syn i\u00a0m\u00f3wi, \u017ce przy ognisku siedz\u0105 dziwni panowie; jak jeden m\u00f3wi to reszta s\u0142ucha…\u201d).<\/p>\n Je\u017celi sporo os\u00f3b nudzi si\u0119 na Mszy, dzieje si\u0119 tak by\u0107 mo\u017ce i\u00a0dlatego, \u017ce maj\u0105 zamkni\u0119te uszy na to, co B\u00f3g z\u00a0mi\u0142o\u015bci\u0105 m\u00f3wi w\u00a0swoim S\u0142owie i o\u00a0co Ko\u015bci\u00f3\u0142 modli si\u0119 liturgicznymi tekstami; nie potrafi\u0105 s\u0142ucha\u0107.<\/p>\n Bogactwo tre\u015bci specjalnie dobranych na dan\u0105 niedziel\u0119 czyta\u0144 jest ogromne. Teksty Pisma \u015bwi\u0119tego \u0142\u0105czy zawsze przewodni temat, kt\u00f3ry jest rozwijany jak w\u00a0pi\u0119knym utworze muzycznym. Ton Bo\u017cej melodii podaje fragment ze Starego Testamentu. Psalm podchwytuje go i\u00a0rozwija, a\u00a0pe\u0142ni\u0119 brzmienia osi\u0105ga w\u00a0Ewangelii. Nawet je\u015bli kazanie nie zawsze umiej\u0119tnie wprowadza w\u00a0\u00f3w przedstawiany temat, nic nie stoi na przeszkodzie, by ogarn\u0105\u0107 go samemu w\u0142asn\u0105 wra\u017cliwo\u015bci\u0105.<\/p>\n B\u00f3g, kt\u00f3ry nas poucza swoim S\u0142owem, zachowuje si\u0119 jak kto\u015b umiej\u0119tnie wprowadzaj\u0105cy w\u00a0rozleg\u0142\u0105 dziedzin\u0119 wiedzy. Nie m\u00f3wi wszystkiego na raz, nie wysypuje na ma\u0142\u0105 grz\u0105dk\u0119 ca\u0142ego worka ziarna, ale podrzuca nam ma\u0142e ziarenka swojej m\u0105dro\u015bci. M\u00f3wi do nas: \u201eDzisiaj pomy\u015blmy i\u00a0porozmawiajmy o\u00a0przebaczeniu. Nast\u0119pnym razem chc\u0119 wam opowiedzie\u0107 o\u00a0cierpliwo\u015bci\u201d.<\/p>\n Warto r\u00f3wnie\u017c z\u00a0wewn\u0119trznym wyciszeniem ws\u0142ucha\u0107 si\u0119 w\u00a0modlitwy u\u017cywane podczas Eucharystii. Najstarsze z\u00a0nich maj\u0105 swe korzenie w\u00a0religii naszych starszych braci \u017byd\u00f3w, wiele si\u0119ga do pocz\u0105tk\u00f3w Ko\u015bcio\u0142a, jego pierwszych wsp\u00f3lnot. Wszystkie za\u015b s\u0105 zapisem coraz g\u0142\u0119biej rozumianej tajemnicy wyznawanej wiary w\u00a0kochaj\u0105cego nas Boga. Ci, kt\u00f3rzy skar\u017c\u0105 si\u0119 na nieumiej\u0119tno\u015b\u0107 sformu\u0142owania przed Bogiem w\u0142asnej modlitwy, niech zaczn\u0105 wykorzystywa\u0107 bogate tworzywo<\/em> wypowiadanych przez Ko\u015bci\u00f3\u0142 podczas Liturgii s\u0142\u00f3w mi\u0142o\u015bci i\u00a0wiary.<\/p>\n Rozmowa przyjaci\u00f3\u0142 nigdy nie jest monologiem. Podczas Mszy \u015bwi\u0119tej odbywa si\u0119 niemal nieprzerwany dialog. Znajduje on sw\u00f3j wyraz w\u00a0kilkakrotnie powtarzanych zwrotach: \u201ePan z\u00a0wami\u201d, \u201eI z\u00a0duchem Twoim\u201d. W\u00a0trakcie Modlitwy Eucharystycznej dialog ten jest nieco bardziej rozbudowany: \u201eW g\u00f3r\u0119 serca\u201d, \u201eWznosimy je do Pana\u201d, \u201eDzi\u0119ki sk\u0142adajmy Panu Bogu naszemu\u201d, \u201eGodne to i\u00a0sprawiedliwe\u201d.<\/p>\n Dialog jest r\u00f3wnie\u017c obecny podczas czytania S\u0142owa Bo\u017cego, kiedy psalmem odpowiadamy na to, co us\u0142yszeli\u015bmy z\u00a0fragmentu Starego Testamentu.<\/p>\n Najdonio\u015blejsz\u0105 jednak odpowiedzi\u0105, jak\u0105 dajemy Bogu w\u00a0naszej z\u00a0Nim rozmowie, jest \u201eamen\u201d, wypowiedziane w\u00a0obliczu Jezusa, kt\u00f3ry nam si\u0119 powierza w\u00a0Komunii \u015bwi\u0119tej: \u201eCia\u0142o Chrystusa\u201d… \u201eAmen\u201d. Bardzo cz\u0119sto mi\u0119dzy lud\u017ami rozmowa prowadzi do podzia\u0142u i\u00a0konfliktu. Rozmowa z\u00a0Bogiem, kt\u00f3ra dokonuje si\u0119 we Mszy, ko\u0144czy si\u0119 g\u0142\u0119bokim zjednoczeniem i\u00a0niewyobra\u017caln\u0105 blisko\u015bci\u0105.<\/p>\n\n